Istnienie wsi Kawęczyn wspomina „Lustracja dóbr królewskich…” z 1564 roku, jest to pierwsza wzmianka o tej osadzie. Wieś założyli najpewniej, w pierwszej połowie XVI wieku Kłoczewscy w ramach swoich dóbr ziemskich.

Według spisu podatkowego z 1569 roku wieś należała do Piotra Kłoczewskiego.   Kolejne losy tej osady były takie same jak Kłoczewa. Jeszcze w końcu XVI wieku wieś należała do rodziny Kłoczewskich a na początku XVII wieku dobra kłoczewskie przeszły na własność Leśnowolskich. W 1675 roku dobra te, nie zgodnie z prawem, przeszły na własność Parysów, ale w 1722 roku wróciły do Leśnowolskich i stały się posagiem Anny z  Leśnowolskich. Kawęczyn wraz z dobrami kłoczewskimi przeszedł na własność Rostworowskich.

W 1787 roku Kawęczyn zamieszkiwało 165 osób, wieś należała do parafii Kłoczew. W końcu XVIII wieku dziedzicem wsi był Konstanty Rostworowski. Po Konstantym Rostworowskim dziedzicami dóbr zostali jego potomkowie: Julian, Teodora, Aniela i Felicjanna. W 1817 roku na skutek działów rodzinnych cały majątek przeszedł na Juliana Rostworowskiego, który dziedziczył tu aż do 1856 roku.

W 1827 roku w Kawęczynie było 16 domów i 138 mieszkańców.  W tym czasie część folwarków była dzierżawiona różnym osobom.

W 1856 dobra kłoczewskie kupił Jan Marcinkowski. Za Marcinkowskiego nastąpiło uwłaszczenie ziemi dworskiej. W 1864 roku w Kawęczynie powstały 24 samodzielne gospodarstwa rolne na 547 morgach ziemi. Od tej pory nie było już w tej wsi ziemi dworskiej.

W 1882 roku wieś liczyła 23 domy i 212 mieszkańców i należała do gminy Kłoczew.

W 1921 roku w Kawęczynie było już 68 domów i 368 mieszkańców.