Pierwsza pisana wzmianka o tej miejscowości pochodzi z „Lustracji dóbr królewskich..” z 1564 roku. Zapisano tam informacje o wsi „Kąthyi” Nazwa wsi pochodzi od określenia miejsc tuż przy lesie, peryferyjnej osady. Takie miejsca zwano Kątami. Pierwotnie była to część wsi Babice, ale w pierwszej połowie XVI wieku kilku zagrodników z Babic zamieszkało w „kątach” Babic i zaczęto z czasem tą część wsi nazywać Kąty. Osada wchodziła w skład dzierżawy zadybskiej, skupiającej dobra królewskie w tym terenie. Dzierżawa zadybska była dzierżawiona różnym magnatom.

Podczas lustracji z 1564 roku mieszkało tu zaledwie, 3 zagrodników czyli ubogich chłopów mających niewielkie nadziały ziemi (role po trosze). Płacili na rzecz dworu po 12 groszy czynszu i pracowali na polach folwarcznych po 1 dniu w tygodniu. We wsi był młyn. Był to duży młyn mający cztery koła korzeczne zbudowany w 1561 roku, w „którymnie melają cudzych zbóż żadnych, telko ku potrzebie własny zboża JM pana siradzkiego jest zbudowany, które swech folwarków na spust do Gdańska ustawicznie mielą[1](…).

W tym czasie szlachta uzyskiwała wielkie dochody z handlu zbożem poprzez Gdańsk i  młyn z tej wsi pracował  na potrzeby tego handlu. Oprócz młyna był we wsi „staw nowy, wielki (…) przez JM pana siradzkiego zbudowany(…), w którym sadzono karpi ”[2].

W pierwszej połowie XVII wieku w tej wsi nadal mieszkało trzech zagrodników z rodzinami była to, więc nadal niewielka osada licząca najwyżej 20 mieszkańców.

Według Lustracji z 1661 roku niewiele się w tej wsi zmieniło. „Teraz jest poddanych nro 3, trzyma każdy pod sobą ćwierć zagrody, nic nie płacą, jeno robią, kiedy im dwór nakaże”[3].

Kąty podobnie jak wsie: Zadybie, Stryj, Kurzelaty i Zaryte należały do dzierżawy zadybskiej. Dzierżawcy tych dóbr dbali tylko o dochód  i nie widzieli potrzeby inwestowani  w te dobra. Dlatego obraz dzierżawy z końca XVIII wieku jest nie zbyt ciekawy. Tak opisano wieś w 1789 roku (…) w tej wsi karczma spustoszona. Gront mierny”[4]. W tym czasie Kąty zamieszkiwało zaledwie 6 zagrodników z rodzinami płacących po 15 groszy czynszu rocznie. W sumie wieś dawała tylko 3 zł dochodu rocznie i była to najmniejsza wieś dzierżawy zadybskiej.  Wieś należała do parafii Korytnica a zamieszkiwało ją w 1787 roku 34 osoby w tym 3 Żydów, którzy mieszkali w karczmie.

W 1795 roku, gdy ostatecznie upadło państwo polskie dobra królewskie przeszły na własność kolejnych rządów w Polsce. Rządu austriackiego (1795-1809), rządu Księstwa Warszawskiego (1809-1815) i rządu Królestwa Polskiego. Chłopi królewscy stali się chłopami państwowymi. W 1833 roku rząd Królestwa Polskiego sprzedał dobra ziemskie narodowe Zadybie, w tym wieś Kąty, niejakiemu Michałowi Kurasiowi. Kuraś sprzedał je w tym samym roku  Piaskowskim i to właśnie Piaskowscy do 1864 roku byli właścicielami wsi.

Gdy w 1864 roku przeprowadzono uwłaszczenie ziemi w Polsce w Kątach utworzono 6 gospodarstw rolnych na 135 morgach ziemi. Kąty stały się samodzielną wsią i włączono ją do gminy Kłoczew.  Według opisu tej miejscowości z 1882 roku w Kątach było 7 domów mieszkalnych i 63 mieszkańców. Obszar wsi wynosił 205 mórg.

W 1921 roku w tej wsi naliczono zaledwie 12 domów i 74 mieszkańców.